Mi Ideal II

Czy ludzie z przeszłości, wpływają na naszą przyszłość?

Na początku wakacji wymyśliłam sobie idealnego faceta. Musi mieć śniadą skórę, ciemne włosy i brązowe oczy. Musi umieć grać na gitarze i mówić trochę po hiszpańsku. Nie wiem czemu taki, ale chcę takiego  i będę takiego szukać.
W te wakacje ON pojawił się znowu. Po trzech latach. Bardzo się zmienił. Oprócz niego było też pięć innych dzieci. Najmłodszy był dwuletni. On cały czas się nim opiekował. Nie miał innego wyjścia. Młody nie odstępował go na krok.

Po dwóch dniach maluszek przyczepił się do mnie. Na zmianę Ja i On musieliśmy się nim opiekować. Inne dzieci się śmiały, że maluszek zacznie na nas wołać "Mama" i "Tata". Mnie to nie przeszkadzało. Nawet słodkie mi się to wydawało. Ale miałam wrażenie, że on może poczuć się zakłopotany. :)

Gram na fortepianie. W domu mam pianino i siłą perswazji oraz siłą fizyczną (zaciągnęli mnie, popchnęli itp.) zmusili mnie, abym coś im zagrała.
Nienawidzę tego... grania. Mam wtedy wrażenie, że wszyscy oczekują ode mnie doskonałości. A ja czuję się jakbym się popisywała... To złe uczucie...

Najpierw wzięłam Chopina. Utwór większość znała, wszyscy klaskali. Chcieli więcej. Zagrałam im Yiruma - River flows in you. Zakochali się w tym. Najbardziej się to spodobało Jego mamie. Chciała nuty. Wydrukowałam jej. Innym przesłałam melodię na telefon. Potem do końca ich pobytu co 5 minut ktoś tę nucił lub puszczał na telefonie.

Gdy graliśmy w karty (codziennie w tysiąca do północy), On powiedział, że nauczy się tego grać na gitarze. Byłam w siódmym niebie. Specjalnie dla mnie, On nauczy się tego utworu. Mojego ulubionego utworu...

Nadszedł czas pożegnania. Te dwa tygodnie szybko minęły. Choć i tym razem przypomnieli sobie o Rambo, nie dałam się. Jeden dzień całkowicie ich ignorowałam. To coś dało. Jednakże znaleźli sobie nowe przezwisko i końca ośrodka wołali na mnie Anga. To bardziej zniosłam. 

Gdy mieli wyjeżdżać, On wyciągnął aparat i zaczął robić zdjęcia. Nigdy się nie chowałam, ale tym razem byłam nieprzygotowana. Na każdym kroku miałam zdjęcie. I to takie niefajne zdjęcie... Tylko na dwóch pokazałam swoją twarz. Na koniec miałam zagrać Yirumę. Nagrał mnie. Nie lubię jak mnie słuchają i nagrywają. Czuję się wtedy źle. Ciekawi mnie teraz, czy ogląda ten film, czy nie...

Na pożegnanie, zamiast uścisku dłoni przytulił mnie. On. Ja nic nie musiałam mówić, prosić... To było nieziemskie uczucie. Całe szczęście rodzice tego nie widzieli, bo by się zaczęły jakieś komentarze.

Jak wyjechali, deszcz zaczął padać. Czyżby natura była ze mną?